Lotus is een Engels Formule 1-team, dat actief was van 1958 tot 1994. In die periode behaalde de renstal 6 wereldkampioenschappen voor coureurs, en 7 voor constructeurs, en had ze enkele zeer beroemde coureurs als Jim Clark, Graham Hill, Jochen Rindt, Emerson Fittipaldi, Mario Andretti, Ronnie Peterson, Ayrton Senna, Nigel Mansell, Mika Hakkinen en Alessandro Zanardi onder contract.
Terugkeer
In 2010 keert Lotus terug in de Formule 1. Het team heeft een andere samenstelling dan in het verleden, maar heeft dezelfde naam. Eigenaar is de Maleisische investeringsmaatschappij Tune Group. Het team zal worden geleid door Tony Fernandes en Mike Gascoyne.
Geschiedenis
Eind jaren '40 richtte Colin Chapman samen met een compagnon Lotus Cars op. In 1948 produceerde het bedrijf haar eerste auto, en al snel kreeg het de reputatie fris en innovatief te zijn. Bovendien waren Lotus-auto's succesvol in races.
Het allereerste succes voor een Lotus-auto werd niet behaald door het officiële Lotus-team van Chapman, maar door een privé-team. Stirling Moss won in 1960 de Grand Prix van Monaco met een Lotus 21. In 1961 zorgde Innes Ireland dan eindelijk voor het eerste succes van Chapman's Team Lotus.
- _mg_3656-edit.jpg (140.81 KiB) 4412 keer bekeken
In 1968 deed Lotus ook van zich spreken om een heel andere reden. Het team was namelijk het eerste met sponsoring op de auto's. Tijdens de GP op Brands Hatch verschenen de wagens plotseling in het rood-wit-goud van tabaksproducent Gold Leaf, in plaats van het traditionele British Racing Green. De BBC dreigde geen verslag van de race te doen als Chapman de reclameuitingen niet meteen van zijn auto's zou verwijderen. Hij deed dit uiteindelijk ook; maar plaatste als protest microscopisch kleine Gold Leaf-logo's terug. De toon was gezet, en Chapman had de eerste stap genomen die van de Formule 1 de miljoenensport zou maken die ze nu is.
In het seizoen 1970 was Lotus met de talentvolle Oostenrijkse coureur Jochen Rindt onderweg naar de vierde wereldtitel, toen het F1-circus neerstreek op het Italiaanse circuit Monza. In de kwalificatietrainingen vloog Rindt door een gebroken remstang van de baan, waarbij de voorkant van zijn wagen afbrak als een luciferhoutje. Hij had het kunnen overleven, als de ambulance die hem naar het ziekenhuis bracht niet was verdwaald. De Oostenrijker werd 28 jaar. Rindts voorsprong in het algemeen klassement was zo groot, dat hij postuum alsnog tot wereldkampioen Formule 1 1970 werd gekroond.
Chapman deed Lotus' innovatieve reputatie eer aan door als eerste een wagen de bouwen met het zogenaamde Ground-Effect. Hierbij werd door middel van zogenaamde 'skirts' de auto nog krachtiger op de baan gezogen, zodat de auto's sneller door de bochten konden.
Het resultaat was de supersnelle Lotus79, die Mario Andretti in staat stelde in 1978 wereldkampioen te worden. Het was dat jaar echter niet alleen maar feest bij Lotus. Bij een grote crash in de openingsronde van de race op Monza brak de Zweed Ronnie Peterson beide benen. Aanvankelijk leek het allemaal mee te vallen, maar de volgende dag werd Peterson in het ziekenhuis getroffen door embolie en raakte hij in een coma. Hij stierf nog diezelfde dag. Ondanks dat werd hij toch tweede in de strijd om de wereldtitel. De FIA werd steeds bezorgder over de gevaren van de skirts, als één van hen afbrak, was een groot deel van de downforce van de auto in één keer verdwenen, wat tot een grote crash kon leiden. Uiteindelijk werd besloten om vanaf 1983 de skirts en het Ground-Effect te verbieden.
- lotusf1.jpg (40.94 KiB) 4430 keer bekeken
Het succes was nog niet helemaal over voor Lotus, want in de eerste helft van de 80-er jaren werden er nog goede resultaten behaald met Mansell (die weliswaar zijn eerste zege pas behaalde toen hij naar Williams was verkast), Senna (die van Toleman over was gekomen en bij de GP van Portugal 1985 zijn eerste zege boekte) en de Italiaan Elio de Angelis, die het team twee zeges bezorgde, maar tijdens een test in 1986 om het leven kwam. Hij was toen net over gestapt naar het Brabham-team.
Hierna zakte het team geleidelijk steeds verder weg. Ze introduceerden nog wel latere topcoureurs als Hakkinen en Johnny Herbert, maar tot grote successen kwam het team nooit meer. Uiteindelijk was de GP van Australië in 1994 op het circuit van Adelaide de laatste van het eens zo roemruchte Engelse team.
Statieken
GP Debuut : GP Monaco 1958
Laatste GP : GP Adelaide, Australië 1994
Seizoenen actief in de Formule 1 : 37
Totaal aantal coreurs : 132
GP starts : 493
Niet gestart : 35
WK punten : 1511
Overwinning : 79
Podiums : 171
Pole Positions : 107
Snelste rondes : 71
Wereldtitels constructeurs : 7
Wereldtitels coreurs : 6
Motorleveranciers : Climax, BRM, Ford, Renault, Honda, Mugen-Honda, Judd & Lamborghini
Wereldkapioenen Lotus (Formule 1)
Jaar : Coureur - Punten - Model
1963 : Jim Clark - 54 - Lotus 25
1965 : Jim Clark - 54 - Lotus 33
1968 : Graham Hill - 48 - Lotus 49
1970 : Jochen Rindt - 45 - Lotus 72C
1972 : Emerson Fittipaldi - 61 - Lotus 72D
1978 : Mario Andretti - 64 - Lotus 78
Wereldtitels Constructeurs (Formule 1)
Jaar : Motor - Punten
1963 : Climax - 54
1965 : Climax - 54
1968 : Ford - 62
1970 : Ford - 59
1972 : Ford - 61
1973 : Ford - 92
1978 : Ford - 86
Bron : Wikipedia
