British Racing Green
Geplaatst: 02 dec 2015, 13:18
Nu we de herkomst van het gele streepje hebben achterhaald, blijft enkel nog de vraag waar het ‘groen’ nu eigenlijk vandaan komt.
Gordon-Bennett Cup Race
Om te starten moeten we terug naar het begin van de vorige eeuw. James Gordon-Bennett Jr, geen onbesproken figuur, verhuist naar Europa om een zusterblad van de New York Herald in Parijs te starten. Naast heel wat andere initiatieven organiseert hij tussen 1900 en 1905 6 internationale auto races. Deze race, gekend onder de Gordon-Bennett Cup Race of Coupe Internationale, was een wedstrijd tussen de toenmalig erkende automobiel clubs uit Frankrijk, Duitsland, Italië, Groot-Brittannië, België, Verenigde Staten van Amerika, Zwitserland en Oostenrijk.
Meedoen betekende ook voldoen aan de voorwaarden. Elk deelnemend land werd toegelaten om maximaal 3 auto’s in te schrijven. Bijkomende voorwaarden waren o.a. dat (1) de piloot lid moest zijn van de automobiel club, (2) de auto volledig in het deelnemende land moest gebouwd zijn (inclusief de banden) en (3) het winnende land het jaar erop instond voor de organisatie van de race. Last, but not least, om tijdens de race de herkenbaarheid van de auto’s te vergemakkelijken, werd beslist om aan elk land een kleur aan de auto’s toe te wijzen.
Bij de eerste wedstrijd in 1900 werden de kleuren bepaald:
* Frankrijk nam het blauw, kleur afkomstig van de Franse koningen.
* Duitsland had wit. (niet teruggevonden waarom)
Wit zou pas jaren later ‘zilver’ worden. Reden hiervoor is dat een ingenieur beslist had om de Duitse race wagens in 1932 niet meer te verven om zo gewicht uit te sparen (een Colin Chapman avant la lèttre!). De race wagens reden aldus in hun blote aluminium body, vandaar het ‘zilver’.
* De Verenigde Staten hadden rood als kleur. (niet teruggevonden waarom)
Wit met blauwe strepen zou ook hier pas later z’n ingang vinden en dit via het Briggs-Cunningham Racing Team
* Italië reed in het zwart. (niet teruggevonden waarom)
Rood zou ook hier pas later het Italiaanse kleur worden nadat een Rode Italia met een 7 liter motor de Peking naar Parijs race van 1907 won.
* België in het geel (niet teruggevonden waarom)
Aangezien de Britten zich niet hadden ingeschreven voor deze eerste wedstrijd, werd aan hen ook geen kleur toegekend. Met blauw, wit en rood al besproken, is dan de vraag welk kleur Groot-Brittannië zou kiezen.
British Racing Green
De Coupe Internationale van 1903 kwam naar Ierland door de overwinning van de Britse Selwyn F. Edge.
Ierland? Dat ligt toch niet in Groot-Brittannië hoor ik jullie zeggen?
Probleem was dat ze in Groot-Brittannië nu net het jaar voordien auto races op publieke wegen hadden verboden. Het bleek dan ook onmogelijk om de race op Britse wegen te organiseren. In een poging om politieke toenadering te zoeken en de publieke opinie op het Britse eiland te sussen, slaagde een groepje leden van de Britse automobielclub er in om de race op Ierse bodem te laten plaatsvinden.
4 landen schreven 3 auto’s in: Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Met blauw, wit en rood al toegekend (kleuren uit de Britse vlag), welke kleur zou Groot-Brittanië nemen?
Het verhaal gaat dat, om Ierland te bedanken voor het organiseren van de race, er voor het ‘Shamrock Green’ werd gekozen. Immers, de groene klaver is het symbool van Ierland. Het is dan uit dit ‘Shamrock Green’ dat het ‘British Racing Green’ zou voortvloeien.
Dus, blijkbaar ligt Ierland aan de basis van het British Racing Green.
Maar wacht even. Aangezien de Brit Selwyn in 1902 de race had gewonnen, in welke kleur had Groot-Brittannië dan gereden?
Selwyn had de 1902 race met een Napier op Dunlop Banden gewonnen. Het is de constructeur David Napier die de auto in het ‘olijfgroen’ had geschilderd. Het blijft evenwel een duistere reden waarom David Napier voor olijfgroen koos. Het verhaal doet de ronde dat het mogelijks op suggestie van Charles Jarrot was. Charles Jarrot had in een groene auto de befaamde Parijs naar Berlijn race van 1901 gewonnen. Waarom was de auto groen? Wel, Charles had het nummer 13 toegewezen gekregen. Hij was daar helemaal niet gelukkig mee. In een poging om hem te sussen, kleurde de Franse constructeur Panhard et Levassor zijn auto in het Franse gelukskleur groen. Dus, misschien zijn het wel de Fransen die aan de basis van het British Racing Green liggen.
International Grand Prix Racing
De nationale kleurencode werd pas definitief vastgelegd tussen de 2 grote oorlogen. In 1922 delegeerde de AiACr (Association Internationale des Automobile Clubs Reconnus, opgericht in Parijs op 20 juni 1904 en de voorloper van het huidige FIA) de organisatie van auto races aan de CSI (Commission Sportive Internationale). De CSI legde de nodige regels, waaronder de kleurencode, vast. Die kleurencode zou gebasserd zijn op de nationaliteit van de eigenaar van de renstal en niet de piloot.
Voor een kleurencode overzicht:
* zie tabel National List: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_i ... ng_colours
* volledig overzicht: http://www.motorsportmemorial.org/misc/ ... .php?db=ct
De Britse renstallen, waaronder Team Lotus, volgden het vastgestelde British Racing Green. En dan had je het Rob Walker Racing Team.
Rob Walker, Schot en zoon van Johnny Walker (ja, die van de whisky), gebruikte donker blauw voor de lotus die hij kochte en aan de start bracht. Nochtans vroegen de officials van de wedstrijden tijdens elke wedstrijd om in de nationale kleuren aan de start te verschijnen. Rob vertelde de officials dat zijn renstal Schots was (hoewel gebaseerd in Surrey!) en dat de nationale kleuren van Schotland blauw en wit waren. Blijkbaar aanvaarden de officials dit keer op keer en werd Rob nooit gevraagd om de Britse kleuren aan te nemen. (Ook het Ecurie Ecosse, beroemd voor de dubbel win in Le Mans in 1956 en 1957, paste dezelfde uitleg toe en reden in het donkerblauw)
Jo Siffert in blauwe lotus Rob Walker.
Sponsorship
In 1968 besliste de FIA om geen beperkingen op sponsorship (en dus reclame) meer te leggen. Die beslissing kwam er nadat BP, ESSO, Shell, Firestone en anderen hun logistieke ondersteuning (via banden, olie) stopten en de teams op zichzelf waren aangewezen. Zo is het dan dat in mei 1968, tijdens de Grote Prijs van Spanje (Circuito del Jarama), Team Lotus haar Lotus 49 in het rood, wit en goud van sponsor Imperial Tobacco’s Gold Leaf voorstelde.
(Spaans verslag)
Sommige bronnen vermelden dat Colin Chapman de eerste was om zijn bolides in de kleuren van zijn grootste sponsor te steken. Feit is wel dat, terwijl Team Lotus nog in het British Racing Green op de eerste Grote Prijs van 1968 (in Zuid-Afrika) verscheen, Team Gunston haar aangekochte Brabham voor John Love in de kleuren van de Gunston Cigarettes had voorgesteld. Maar correct, Team Lotus was de eerste constructeur die het deed.
Vanaf dan verdwijnt de nationale kleuring stilletjes aan. Hoewel renstallen zoals Ferrari en Mercedes, in samenspraak met hun sponsors, toch nog deze traditie in ere proberen te houden. Zo ook het F1 Lotus Team dat gedurende het F1 seizoen in 2010 en 2011 aan de start kwam.
Gordon-Bennett Cup Race
Om te starten moeten we terug naar het begin van de vorige eeuw. James Gordon-Bennett Jr, geen onbesproken figuur, verhuist naar Europa om een zusterblad van de New York Herald in Parijs te starten. Naast heel wat andere initiatieven organiseert hij tussen 1900 en 1905 6 internationale auto races. Deze race, gekend onder de Gordon-Bennett Cup Race of Coupe Internationale, was een wedstrijd tussen de toenmalig erkende automobiel clubs uit Frankrijk, Duitsland, Italië, Groot-Brittannië, België, Verenigde Staten van Amerika, Zwitserland en Oostenrijk.
Meedoen betekende ook voldoen aan de voorwaarden. Elk deelnemend land werd toegelaten om maximaal 3 auto’s in te schrijven. Bijkomende voorwaarden waren o.a. dat (1) de piloot lid moest zijn van de automobiel club, (2) de auto volledig in het deelnemende land moest gebouwd zijn (inclusief de banden) en (3) het winnende land het jaar erop instond voor de organisatie van de race. Last, but not least, om tijdens de race de herkenbaarheid van de auto’s te vergemakkelijken, werd beslist om aan elk land een kleur aan de auto’s toe te wijzen.
Bij de eerste wedstrijd in 1900 werden de kleuren bepaald:
* Frankrijk nam het blauw, kleur afkomstig van de Franse koningen.
* Duitsland had wit. (niet teruggevonden waarom)
Wit zou pas jaren later ‘zilver’ worden. Reden hiervoor is dat een ingenieur beslist had om de Duitse race wagens in 1932 niet meer te verven om zo gewicht uit te sparen (een Colin Chapman avant la lèttre!). De race wagens reden aldus in hun blote aluminium body, vandaar het ‘zilver’.
* De Verenigde Staten hadden rood als kleur. (niet teruggevonden waarom)
Wit met blauwe strepen zou ook hier pas later z’n ingang vinden en dit via het Briggs-Cunningham Racing Team
* Italië reed in het zwart. (niet teruggevonden waarom)
Rood zou ook hier pas later het Italiaanse kleur worden nadat een Rode Italia met een 7 liter motor de Peking naar Parijs race van 1907 won.
* België in het geel (niet teruggevonden waarom)
Aangezien de Britten zich niet hadden ingeschreven voor deze eerste wedstrijd, werd aan hen ook geen kleur toegekend. Met blauw, wit en rood al besproken, is dan de vraag welk kleur Groot-Brittannië zou kiezen.
British Racing Green
De Coupe Internationale van 1903 kwam naar Ierland door de overwinning van de Britse Selwyn F. Edge.
Ierland? Dat ligt toch niet in Groot-Brittannië hoor ik jullie zeggen?
Probleem was dat ze in Groot-Brittannië nu net het jaar voordien auto races op publieke wegen hadden verboden. Het bleek dan ook onmogelijk om de race op Britse wegen te organiseren. In een poging om politieke toenadering te zoeken en de publieke opinie op het Britse eiland te sussen, slaagde een groepje leden van de Britse automobielclub er in om de race op Ierse bodem te laten plaatsvinden.
4 landen schreven 3 auto’s in: Frankrijk, Duitsland, Groot-Brittannië en de Verenigde Staten. Met blauw, wit en rood al toegekend (kleuren uit de Britse vlag), welke kleur zou Groot-Brittanië nemen?
Het verhaal gaat dat, om Ierland te bedanken voor het organiseren van de race, er voor het ‘Shamrock Green’ werd gekozen. Immers, de groene klaver is het symbool van Ierland. Het is dan uit dit ‘Shamrock Green’ dat het ‘British Racing Green’ zou voortvloeien.
Dus, blijkbaar ligt Ierland aan de basis van het British Racing Green.
Maar wacht even. Aangezien de Brit Selwyn in 1902 de race had gewonnen, in welke kleur had Groot-Brittannië dan gereden?
Selwyn had de 1902 race met een Napier op Dunlop Banden gewonnen. Het is de constructeur David Napier die de auto in het ‘olijfgroen’ had geschilderd. Het blijft evenwel een duistere reden waarom David Napier voor olijfgroen koos. Het verhaal doet de ronde dat het mogelijks op suggestie van Charles Jarrot was. Charles Jarrot had in een groene auto de befaamde Parijs naar Berlijn race van 1901 gewonnen. Waarom was de auto groen? Wel, Charles had het nummer 13 toegewezen gekregen. Hij was daar helemaal niet gelukkig mee. In een poging om hem te sussen, kleurde de Franse constructeur Panhard et Levassor zijn auto in het Franse gelukskleur groen. Dus, misschien zijn het wel de Fransen die aan de basis van het British Racing Green liggen.
International Grand Prix Racing
De nationale kleurencode werd pas definitief vastgelegd tussen de 2 grote oorlogen. In 1922 delegeerde de AiACr (Association Internationale des Automobile Clubs Reconnus, opgericht in Parijs op 20 juni 1904 en de voorloper van het huidige FIA) de organisatie van auto races aan de CSI (Commission Sportive Internationale). De CSI legde de nodige regels, waaronder de kleurencode, vast. Die kleurencode zou gebasserd zijn op de nationaliteit van de eigenaar van de renstal en niet de piloot.
Voor een kleurencode overzicht:
* zie tabel National List: https://en.wikipedia.org/wiki/List_of_i ... ng_colours
* volledig overzicht: http://www.motorsportmemorial.org/misc/ ... .php?db=ct
De Britse renstallen, waaronder Team Lotus, volgden het vastgestelde British Racing Green. En dan had je het Rob Walker Racing Team.
Rob Walker, Schot en zoon van Johnny Walker (ja, die van de whisky), gebruikte donker blauw voor de lotus die hij kochte en aan de start bracht. Nochtans vroegen de officials van de wedstrijden tijdens elke wedstrijd om in de nationale kleuren aan de start te verschijnen. Rob vertelde de officials dat zijn renstal Schots was (hoewel gebaseerd in Surrey!) en dat de nationale kleuren van Schotland blauw en wit waren. Blijkbaar aanvaarden de officials dit keer op keer en werd Rob nooit gevraagd om de Britse kleuren aan te nemen. (Ook het Ecurie Ecosse, beroemd voor de dubbel win in Le Mans in 1956 en 1957, paste dezelfde uitleg toe en reden in het donkerblauw)
Jo Siffert in blauwe lotus Rob Walker.
Sponsorship
In 1968 besliste de FIA om geen beperkingen op sponsorship (en dus reclame) meer te leggen. Die beslissing kwam er nadat BP, ESSO, Shell, Firestone en anderen hun logistieke ondersteuning (via banden, olie) stopten en de teams op zichzelf waren aangewezen. Zo is het dan dat in mei 1968, tijdens de Grote Prijs van Spanje (Circuito del Jarama), Team Lotus haar Lotus 49 in het rood, wit en goud van sponsor Imperial Tobacco’s Gold Leaf voorstelde.
(Spaans verslag)
Sommige bronnen vermelden dat Colin Chapman de eerste was om zijn bolides in de kleuren van zijn grootste sponsor te steken. Feit is wel dat, terwijl Team Lotus nog in het British Racing Green op de eerste Grote Prijs van 1968 (in Zuid-Afrika) verscheen, Team Gunston haar aangekochte Brabham voor John Love in de kleuren van de Gunston Cigarettes had voorgesteld. Maar correct, Team Lotus was de eerste constructeur die het deed.
Vanaf dan verdwijnt de nationale kleuring stilletjes aan. Hoewel renstallen zoals Ferrari en Mercedes, in samenspraak met hun sponsors, toch nog deze traditie in ere proberen te houden. Zo ook het F1 Lotus Team dat gedurende het F1 seizoen in 2010 en 2011 aan de start kwam.